Medicijnkennis
Tijdens het spelen van een slachtoffer wordt je nog wel eens een vraag gesteld.
Gelukkig zijn de meeste vrij makkelijk te beantwoorden.
Heb je in je vinger gesneden en er word gevraagd wáár het pijn doet dan kun je ze nog zeggen; "Zie je waar dat bloed uit komt? Daarzo!"
Een open botbreuk werkt net zo. "Zie je dat botje uitsteken. Daarzo!"
Een gesloten botbreuk wordt al iets moeilijker, maar je kunt nog steeds verwijzen naar die bult.
Oplopend in moeilijkheidsgraad zou dan kunnen zijn dat je meerdere letsels hebt.
Denk bijvoorbeeld aan wat schaafwonden en botbreuk plus mogelijk wat hersenletsel.
Dit laatste doet ook nog iets met je bewustzijn en dus ook met mogelijke pijnbeleving.
In dit geval moet je al aardig werken om niets te vergeten.
Gooi hier nog eventueel gebruik van alchohol en drugs bij en je hebt je handen vol aan je acteerwerk.
Maar artsen en verpleegkundigen kunnen het je lastig maken. Die gaan namelijk van die slimme verdiepingsvragen stellen over je pijn als;
Als je heel diep inademt, doet dan pijn?
Kun je de pijn omschrijven?
Brand het, steekt het, is het meer een scheurende pijn, is het dof of een drukkende pijn.
Straalt hij uit?
Als ik hier snel loslaat, doet dat pijn?
Is er houding waardoor het minder wordt of juist erger?
Kennis van alle symptomen van een letsel dat je aan het spelen bent is dus cruciaal. Hier het verkeerde antwoord geven kan de zorgverlener volkomen op een verkeerd spoor zetten en een casus flink verknallen.
Speel je een hartritmestoornis, doet ademhalen dan pijn?
Of was dat alleen bij een longembolie.
Ik heb gordelroos, was dat nu een zeurende of een brandende pijn?
Ik verslechter op een neurotrauma, moet ik nu eerst buigen of eerst strekken?
Ik speel een beroerte, heb ik dan hoofdpijn of was dat alleen bij de bloeding?
Links krachtsvermindering is altijd een rechtsafhangende mondhoek of kon het allebei?
En dan medicijnen.
Daarmee wordt het echt complex. En toch wordt tijdens ons spel verwacht dat we kennis hebben
van de medicijnen die wij zogenaamd gebruiken.
Als je een casus speelt met een boodschappenlijstje aan medicijnen zijn een paar trucjes om hier mee om te gaan.
De makkelijkste is er een uit de praktijk.
Zorgverlener: "Gebruikt u medicijnen" Ik: "Zeker."
Zorgverlener: "Welke?"
Ik: "Ach dat zijn er zo veel, dat kan ik niet onthouden hoor. En het zijn nog moeilijke namen ook! Maar hier heb ik een lijstje."
Daarmee kom je vaak wel weg.
En ander slimmigheidje is enkel vertellen waarvoor je de medicijnen hebt. "Ik heb medicijnen voor hogebloeddruk" En "Ik heb ooit een problemen gehad met mijn hart, en nu heb ik bloedverdunners" Vaak noemen de zorgverleners wat mogelijkheden en hoef je alleen maar "Ja, die.." te zeggen.
Maar als het het maar 1 of 2 medicijnen zijn met makkelijke namen als "Ascal" of "Metformine" Dan kun je dat smoesje niet gebruiken en moet je gewoon weten wat en waar het voor is.
Gelukkig bestaat er zoiets als Google en de app Farmacotherapeutisch Kompas (FK) die je altijd kan raadplegen.
Als je hier geen tijd voor hebt, dan het volgende wel eens gebeuren:
Ik speelde een hartritmestoornis, met in mijn voorgeschiedenis Angina Pectoris. Ik had zo'n 5 verschillende medicijnen, wiens namen ik uit mijn hoofd had geleerd.
De werking van de meeste kende ik wel, behalve Isordil.
Mijn hoofdklacht was pijn op de borst.
Op de vraag van de zorgverlener of ik mijn isordil had genomen verzon ik het antwoord.
"Tuurlijk, gisterenavond samen met mijn andere medicijnen"
Waarop ik na afloop feedback terugkreeg van de dokter dat Isordil ingenomen wordt als er pijnklachten zijn en niet standaard met mijn ander medicijnen.
Uiteraard voelde ik mij iets opgelaten. Maar goed, weer wat geleerd.
Epiloog"
En dan ga ik wat researchen. Blijkt dat in de FK app onder de dosis van Isordil toch een onderhoudsbehandeling staat beschreven.
Collega's vroegen of ik dat nog tegen de dokter zou gaan vertellen.
Mwah, ik denk het niet.
